Ben bu parkın en genç anıt agacıyım. Bu park ne fırtınalar gördü! Kimi zaman denizden esen

poyrazlar kimi zaman kuzeyden gelen soguk rüzgarlar! Devrildim dedigim yerde çocuklar ile

hayata tutundum. Onların sevgisi, heyecanı, nesesi… Dalımla budagımla yıllardır çocukların

oyun arkadasıyım. Nice çocuk genç oldu yas aldılar üzerimde. Simdilerde duydum ki, oyun

alanları olan bir sehirden oynanabilir bir sehre evirilmeyi hedef koymus Oyun Istanbul.

Bülent Ortaçgil’in, 1974’te bu parkta besteledigi sarkıda söyledigi gibi: Benimle oynar mısın?

Hadi mırıldanın siz de benimle:

Su olsam, ates olsam, Göklerdeki günes olsam, Konusmasam tas olsam

Yine de oynar mısın benimle? Benimle oynar mısın? Benimle oynar mısın?